Ho Chi Minh 2
Blijf op de hoogte en volg Paulus en Colien
16 Februari 2017 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Voor de tweede dag hebben we een excursie gepland naar de Cu Chi tunnels, of nou ja, dat heeft de jongen van het hotel voor ons gedaan, super relaxt! De mensen hier zijn sowieso echt heel aardig, je kunt iedereen aanschieten om iets te vragen en ze helpen meteen met veel enthousiasme. Bij het hotel hadden we bv gisteren al een kaartje gekregen van Ho Chi Minh, waar zonder we het niet gered hadden. We zaten bv. op een terras, iets onhandig met de tassen, meteen een meneer die ons daar op wees.
Nou goed, de tunnels waren nog best een eind rijden, maar de busreis was relaxt. We zaten gezellig met zn twee uit te kijken op het landschap van Vietnam, je kijkt je de ogen uit! Het lijkt wel alsof een kwart van de mensen hier een winkel heeft of er in werkt. Volgens onze tourgids is Vietnam dan ook een van de snelst ontwikkelende landen. Het is dan ook een beetje onduidelijk wanneer Saigon eindigd en wanneer Cu Chi begint, ze zijn enkel gescheiden door een paar kilometer aan landbouw/ dorp landschap.
Na twee uur, vol van slechte grappen van onze tourgids, komen we aan. Meteen lopen we tegen een oerwoud aan, super cool! Echt alle planten en bomen zijn hier helemaal anders, het is net alsof je in een film zit. Super mooi! Maar we zijn hier voor de tunnels, niet om naar de flora en fauna te kijken dus we verdwijnen na en kort praatje van onze gids onder de grond.
Eerst even een oefen-tunnel, een wat kortere tunnel die iets breder is, mc Donald's size volgens de toergids :P Ik kan me niet voorstellen hoe het is om in zo iets te wonen, we komen, op onze hurken kruipend, een uitgehakt hokje tegen, dag in dag uit daar in, daar zou je toch gek van worden?!? Toch is het zo en hebben velen overleefd. Het is echt onvoorstelbaar. Tot overmaat van ramp vliegt er ook nog een vleermuis tegen me aan :P
Dan de echte tunnel in, echt zo een die met een luikje boven je hoofd sluit, een heel stuk langer en kleiner. Dit maal wel zonder vleermuizen ;) op de knieen de tunnel door, en ik ben maar 1.67, onvoorstelbaar. We komen heelhuids weer buiten en lopen nog een stukje verder, langs een voorstelling van een veldhospitaal, en kantoor en zelfs een naaiattelier. De tunnels zijn 250km lang dus daar gebeurt heel wat in.
Bovengronds krijgen we wat tapioca te eten en word ons uitgelegd hoe er toen gekookt werd, want rook was natuurlijk levensgevaarlijk. Er was een heel filtersysteem, echt ingenieus. De tapioca smaakt eigenlijk gewoon naar koude gekookte aardappel maar de dip van pinda, suiker en zout was heerlijk. wel iets voor over de nasi volgens Paulus ;) Daarna weer terug naar Ho Chi Minh.
We konden met de bus afgezet worden bij het reunification palace, midden in het centrum van Ho Chi Minh. Dat paleis was nog helemaal in de stijl van hoe het rond de jaren 70 was, toen het gebombardeerd werd om te zorgen dat de Amerikanen vertrokken uit Ho Chi Minh. Best cool, alles nog helemaal in oude stijl en er was een hele mooie tuin bij, zelfs een eekhoorn gespot :P
We besloten weer naar huis te lopen, wat toch wat verder was als gedacht zo in alle drukte, zijn onderweg nog een heerlijk vegetarisch restaurant tegen gekomen en hebben genoten :)
De volgende dag weer alles pakken en nu op weg naar Hendrik in Phan Thiet! :)
Nou goed, de tunnels waren nog best een eind rijden, maar de busreis was relaxt. We zaten gezellig met zn twee uit te kijken op het landschap van Vietnam, je kijkt je de ogen uit! Het lijkt wel alsof een kwart van de mensen hier een winkel heeft of er in werkt. Volgens onze tourgids is Vietnam dan ook een van de snelst ontwikkelende landen. Het is dan ook een beetje onduidelijk wanneer Saigon eindigd en wanneer Cu Chi begint, ze zijn enkel gescheiden door een paar kilometer aan landbouw/ dorp landschap.
Na twee uur, vol van slechte grappen van onze tourgids, komen we aan. Meteen lopen we tegen een oerwoud aan, super cool! Echt alle planten en bomen zijn hier helemaal anders, het is net alsof je in een film zit. Super mooi! Maar we zijn hier voor de tunnels, niet om naar de flora en fauna te kijken dus we verdwijnen na en kort praatje van onze gids onder de grond.
Eerst even een oefen-tunnel, een wat kortere tunnel die iets breder is, mc Donald's size volgens de toergids :P Ik kan me niet voorstellen hoe het is om in zo iets te wonen, we komen, op onze hurken kruipend, een uitgehakt hokje tegen, dag in dag uit daar in, daar zou je toch gek van worden?!? Toch is het zo en hebben velen overleefd. Het is echt onvoorstelbaar. Tot overmaat van ramp vliegt er ook nog een vleermuis tegen me aan :P
Dan de echte tunnel in, echt zo een die met een luikje boven je hoofd sluit, een heel stuk langer en kleiner. Dit maal wel zonder vleermuizen ;) op de knieen de tunnel door, en ik ben maar 1.67, onvoorstelbaar. We komen heelhuids weer buiten en lopen nog een stukje verder, langs een voorstelling van een veldhospitaal, en kantoor en zelfs een naaiattelier. De tunnels zijn 250km lang dus daar gebeurt heel wat in.
Bovengronds krijgen we wat tapioca te eten en word ons uitgelegd hoe er toen gekookt werd, want rook was natuurlijk levensgevaarlijk. Er was een heel filtersysteem, echt ingenieus. De tapioca smaakt eigenlijk gewoon naar koude gekookte aardappel maar de dip van pinda, suiker en zout was heerlijk. wel iets voor over de nasi volgens Paulus ;) Daarna weer terug naar Ho Chi Minh.
We konden met de bus afgezet worden bij het reunification palace, midden in het centrum van Ho Chi Minh. Dat paleis was nog helemaal in de stijl van hoe het rond de jaren 70 was, toen het gebombardeerd werd om te zorgen dat de Amerikanen vertrokken uit Ho Chi Minh. Best cool, alles nog helemaal in oude stijl en er was een hele mooie tuin bij, zelfs een eekhoorn gespot :P
We besloten weer naar huis te lopen, wat toch wat verder was als gedacht zo in alle drukte, zijn onderweg nog een heerlijk vegetarisch restaurant tegen gekomen en hebben genoten :)
De volgende dag weer alles pakken en nu op weg naar Hendrik in Phan Thiet! :)
-
18 Februari 2017 - 18:10
Talina:
Toffe excursies, zou ik ook wel eens willen zien.
Was vast een hele onderneming, door zo''n mini tunneltje.
En arme flappiemuus!! Opeens twee lichtroze reuzen in zijn huisje :p
Veel plezier :) -
19 Februari 2017 - 12:38
Paps:
Mooi om zo een beetje te kunnen volgen wat jullie meemaken. Kun je je voorstellen dat ik het met 1.92 meter wel wat krap vond toen ik een keer in die tunnels mocht kijken? Je moet geen last hebben van claustrofobie. Maar inderdaad wel heel ingenieus.
Zelf vond ik de relaxtheid waarmee men praat over/ omgaat met de oorlog opvallend. Men stopt het niet weg, maar het lijkt erop dat het oorlogsverleden niet verlammend heeft gewerkt. De Vietnamesen hebben de draad snel opgepakt en zijn zeer ondernemend.
Op vegetarisch gebied kunnen jullie kennelijk wel lekker eten. Dat is ook altijd fijn. En nu maar hopen dat je intestins goed blijven gaan.
Een goede tijd toegewenst bij Hendrik.
Groetjes! -
20 Februari 2017 - 03:25
Paulus En Colien ...:
Ja, die vleermuis had wel de dag van z'n leven, ik ook :P schrok me rot!
Zal wel krap zijn inderdaad, met 1.92 in de tunnels. Al was er nu wel wat airconditioning aangelegd, dat hielp! Ja, ze zijn wel relaxt over de oorlog, maar ja, wat moet je anders ook, be ba zegt ook , het is geweest en klaar, beter om niet te veel over te hebben. Gewoon volle kracht vooruit. Het groeit hier dus ook enorm, economisch gezien.
Ja, vegetarisch gaat prima, gisteren nog neppe kipkluifjes gehad met een botje van kokosnoot, vet grappig.
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
